Troost

- Zal ik me naast je zetten?

Haar stem klinkt zacht en lief. De geborgenheid voelt warm. Ik snik.

- Ssssst, stil maar. Leg je hoofd zachtjes neer. Hier, op m’n schouder.

Ik luister gedwee. Het is zoveel fijner met twee.

- Wie ben je?
- Noem me maar Troost.
- Ik voel zoveel pijn, Troost.
- Huil maar. Dat lucht op.
- Straks zijn al mijn tranen op. Daar ben ik bang voor, Troost. Dat al mijn tranen ooit op zullen zijn. Dan kan ik nooit meer voelen. Nooit meer verdrietig zijn. Nooit meer blij zijn.
- Sssssst. Wees nu maar kalm. Zo’n vaart zal het wel niet lopen.

Ze streelt me. Haar armen slaagt ze rond mij. Ik voel haar hartslag bonzen tegen mijn kaak. Haar bloes doorweekt van m’n tranen.

- Wat heb ik gedaan, Troost? Wat heb ik in godsnaam toch gedaan?
- Geniet van de stilte, lieverd. Luister naar de muziek van de stilte.
- De stilte maakt me gek. Dan hoor ik alleen mijn gedachten. Mijn gedachten maken me gek.
- Gedachten zijn slechts hersenspinsels die jij zelf vorm geeft.
- Ik kan de klok niet meer terugdraaien. Ik ben bang, Troost. Ik ben zo bang.
- Troost vind je altijd en overal, lieverd.
- Blijf je dan?
- Altijd.

©Haryanti Frateur